SON TEBESSÜM
Ayrılırken ağlamayacaktık değil mi?
Öyle de olmadı mı sevgilim? Dönmemek üzere,benden ayrılacağın zaman bile, Bir damla gözyaşı yoktu yanaklarımda. Daima gülmemi istemiştin. Hiçbir zaman pişmanlık duymamalıyız demiştin,birbirimize karşı. Haklıydın sevgilim,nasıl olsa bir gün, Seni benden,koparacaklardı. Ben,yine böylesine yapayalnız kalacaktım, Hiç istemediğimiz ayrılık günü gelip çattığında. Gardan seni uğurladığım o anda bile, Trenin penceresinden el sallarken, Yapmacıktan da olsa,gülmeye çalışıyordun. Biliyorum sevgilim,biliyorum… Ağlamamak için,sen de kendini benim gibi zor tutuyordun… 06.11.1972 Erman ULUSOY Lüleburgaz |