Yokluğun sıkışıyor
Akreple yelkovan arasına
Ahh! Diyorum koşuversen arkasına
Bırakma, bırakma
Beni ellerimin nasırına.

Yürekleri nasırlı insanlardan değilim
Bir olta atıp denizin ortasına
Balık bekleyen değilim.
Olta ve balık…
Zor diyorlar hayat
Zamansa alık…
O halde kal yanımda
Kolay değil midir gitmek…
Bir şehri güpe gündüz
Göz göre göre yıkmak
Çernobil atığı bir şehir
Bir bardak çay içmek
İnsanlar karşısında
Kanseri yenmek değil midir?
Kangrene dönen düşlerimde
Senin izdüşümlerini görmek
Ve çizmek gecenin ıssızlığına.
Ölüm kadar ağır yokluğunu...

Kuşbakışı bakıyorum hayata.
Sınırları değişiyor ülkelerin
Ve sen bana hala yasak.
Uzak değil mi sevmelerin?

Kirpiklerin kadar yakınken hayalim
Bağdat kadar uzağım dizinde
Saçların, saçların ve en güzel yerin
Değil midir gözbebeklerin?

Dalmak isterken Ummanlara
Gemisiz bir korsan gibi kıyıda
Beyaz bayrak sallıyorum sevdana
Sevdanın değil miydi rengi kara?
Akreple yelkovan arasında
Yokluğun sıkışıyor
Yüreğimin daralması değil midir?
Ayrılık kucağımda büyüyor.



M.S./2009
Kahramanmaraş