İÇİMDEKİ ÇOCUK
Kapanırken ömrümüzdeki son perde,
Düşünürüm içimdeki çocuk nerde? Bir buruk tebessüm kalır o hatıradan, Arar dururum onu yitirdiğim yerde. Kulağımdadır hala o şen kahkaha, Rüyalarım ermedi daha sabaha, En masum haliyle yalvaran,Allah’a, O aydınlık yürekli,o çocuk nerde? Hangi rüzgar götürdü kuyruklu uçurtmamı? Kim sakladı mor beyaz çizgili topacımı? Artık annem de yok kim paylaşır acımı? Gözleri öksüz bakan o çocuk nerde? Kısacıkmış meğer ömrün altın yılları, Kuruyup da kalırmış körpe dalları, Şimdi dikenler sarmış geçtiğim yolları, Sessizce kaybolan o çocuk nerde? Cevat Aras |