Mayda'nin AnisinaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Henüz zafer yok Mayda, üzgünüm...
Mayda için...
Birileri uçmaya başlarsa sen de yürümelisin derdi annem Adımlarımla çizip kendimi bulacağım dünyaya doğru Uzun değildi yaşadığımıız sokak, yol sonu deniz başı Her bitirişimde ezip geçtiğim yolları saatler İstanbul çalardı Bir dans mı tutuyorum dünyayla kendime gülünç, yoz Yaş yirmiye dayandı şimdi, bir ödül değil anne dondurma Cadde bitince belli belirsiz ziller çalar ya belli belrisiz bir deli bakış Erken paslanmış renklerim de, kokulu demir çürük vanilya Aynı yeknesak aynı yılışık penceresinde kral duruşlu dünya Ve annem yine dedi: Dilinden uçan sözcük uyandırdı beni "Dondurmaya dikkat et, doktora götüremem seni" Şu düşündüğünü bir daha düşün, bak şuna bir Ateş tüneli hayat, serinleyemem, yaşamak isteyen kim ki Anna baba geçmişteki dondurmalar cayır cayır yanıyor şimdi Çok düştüm çok kırıldım öğrendim bir şeyi Bir fotoğraf: Bir çocukluk bir dondurma anne-baba Yeniden getirilemez oysa gönlümün mazisi Gidin; tüm saatler İstanbul çalıyor şimdi |