3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1650
Okunma
En güzel yerine yabanlar dolmuş,
Gelene geçene yol Osmaniye.
Hiç kimse, kimseyi tanımaz olmuş,
Kendi insanına el Osmaniye.
Çalışkan insanlar çalışıp kurmuş,
Bir zaman tarihe mührünü vurmuş,
En yüksek yerine yadlar oturmuş,
Artık görmez olmuş yel Osmaniye.
Her tarafta limon bahçesi vardı.
Çiçekleri burcu burcu kokardı.
Karaçay’ın suyu her gün yıkardı,
Şimdi sanki kuru çöl Osmaniye.
Sokaklar araçtan geçilmez olmuş,
Suyu çok pahalı içilmez olmuş,
Yabanı yerlisi seçilmez olmuş,
Kime bağlasın ki bel Osmaniye.
Serin esen rüzgârınla ,yelinle,
Nisandaki yağmurunla ,selinle,
Aklımda kaldığın eski halinle,
Ne olur rûyama gel Osmaniye
Şiirin sahibi
Cevap Yaz