Güneş Terk Ederken Ayrılanlar
Hayat ilk aşkın nefesinde başlar
İlk aşkın nefesinde biter Her aşk ilk aşktır Her aşkın Son aşk olduğu gibi… Yaşarsın Kaçamazsın kurtulamazsın Sadece yaşarsın…. …/... Kış aylarında kuduran denizler gibi asidir ruh Her kıyı bir intiharın son şahididir Ayrılık yüzükleri parlar derinlerde Kimine ay vurur Kimine iki şişe şarap Sızmanın dayanılmaz cazibesi ayazın sesi Dinlenir Anılar bir bir küfürleşirken duygularla Kiminde gözyaşıdır hayat Acı, Kan renkli menekşe güllerini füsunlaştırır Koklarken kanarsın yarınlara inat Lahuriyle sarılmış tenin dokunmalarını fısıldar Kalp sesli rüzgara En sıcak düşmanındır anılar Kurtulamadığın Her saniye hayat Her saniye yalan Her saniye Seni öldüren Geçen geçmeyen Mutluluk savaşında hüzünlere esir düşen Kurtuluşu ise sen olan İçinde gün Dışında gün yürürsün Yürürsünde Bu sürgünde kaç adım attığının bir önemi yoktur Yada kaç saniye yitirdiğinin ömründen İçinde bir dünya vardır ki Dört mevsim değişir o dünya Mevsimler değiştikçe Yeni yapraklar yeni başlangıçlar Yeni denizler yeni aşklarla yüzleşirsin Yüzleşmelerinden uzaklaşarak Unutarak. Unutulurak. Bu yüzden elvedalar aşka ait değildir Güneş terk ederken ruhunu bilmelisin ki Her şafak sabahı Sabahlarda yeni bir günü getirir hayatına Derin bir nefes al şimdi mucizelerden İçinde ki mucize yaşamanı bekliyor Yaşa ve yaşat. |
saygılar.