ZEYNEP
ZEYNEP
Ne kadar özenmiş yaradan sana Ab-ı hayat oldun adeta cana Bir damla umudun kafidir bana Bu gönül sevgini ediyor talep Sensizliği lügatten siliyor Zeynep Biçareyim derbederim sarhoşum Sevgine kahrına talip olmuşum Derdime dermanı sende bulmuşum Ruhuma hitap eden ne varsa hep Her şeyi sende buluyor Zeynep Hasta gönlü avutmak mümkün değil Okyanusu kurutmak mümkün değil Gül yüzünü unutmak mümkün değil Sen oldun sanki varlığıma sebep Aklım hep sende kalıyor Zeynep Cemalini gördüğüm günden beri Alev aldı içerim yangın yeri Elinden içeyim en acı zehri Tutuşup yanan yüreğime su serp Bu yangın canımı alıyor Zeynep Matlaştı hayatın renkleri soldu Gözlerim başkasını görmez oldu Deli gönül bahara ermez oldu Eridikçe umudum kelep kelep Gözlerim yaş ile doluyor Zeynep Met cezir içinde buldum kendimi Dalga dalga yıkamadım bendimi Ak kağıda açar iken derdimi Dona kaldı kalemimde mürekkep Yazdığım yazılar soluyor Zeynep Sanma ki bu sevda küllenir biter Olmuşum mecnundan keremden beter Gemileri yakarım gel de yeter Mecnuna iki adım yoldur Halep Aşk dediğin dağları deliyor Zeynep Coşkun ARSLAN |