Hüzün Ve Sabırhüzünleri saklamak mı daha kolaydı gençliğimde ağlamak mı ne zaman kaybettiklerimin hesabını yapmaya kalksam sen sayfanın başındasın şaşkın ve acemi bir gencin kalbine sıkıştığın yerde biz / birbirine tıpatıp benzeyen iki uçurum kardeleni gibiydik seni bıraktığım yerde asılı kaldı gözyaşlarım oysa hiç ağlamamıştım seni götürürlerken kovuşmayı bile tam yaşamadan veda etmeyi öğrendim senden mutlu ama masallarda saklı hatıralarla oysa sen zamanların hüzne kanat çırpması kadar yalandın senden sonra yaşamın ne kadar gerçek olduğunu öğrendim ve sabrın da ne kadar yalancı bir teselli olduğunu senden sonra ölümün beni bir daha asla korkutamıyacağını öğrendim ben yenilmeyide senden öğrendim senin kaçtığın karanlıkta yalnız kalmayıda her biten güne yüreğimdeki hüznü söküp bırakmayıda seni nasıl suçlayabilirim ki / o kadere yenik düşmüş gururum ile hayalini bıraktığın sensizliğe ne ağıtlar yaktım bir bilsen senden sonra cam kırıkları ile doldu yüreğim gördüğüm her yüzde senin yüzün baktığım her karanlıkta senin karanlığın vardı tarifi olmayan acılar ile kıvranırken isyan bile ettim hayata dağların doruklarına çıktım , ismini haykırdım göklere Allahım neden o , neden diye çöktüm dizlerimin üstüne beni ölüme yaklaştıracak ne kadar çok şey varsa yaptım ama yaşamak en büyük ceza oldu bana dünya hapishanem insanlar gardiyanim oldu boğuldum , sıkıldım , konuşamaz oldum senden sonra ahhh bitanem sen şimdi hüzün yülkü bulutlardan damla damla içime akıyorsun her bir damlada ben seni yudumluyorum senin hayalin arkadaşlık ediyor sensiz gecelerime sen rahat ol ne olur içimdeki isyana kulak verme rahat uyu yerinde bana bakma sen biraz kafam hoş mevsimde sonbahar yağmur yağıyor dışarıda ağaçlardan düşen yapraklar hüzün yüklü normal değilmi senin için efkarlanmam sonu gelmeyecek bir acı ile kıvranırken bile ben hiç inanamadım senin beni bırakıp öldüğüne 13.10.2008/myth |
destansı okudum.üzülürüm ölümlere.
saygılarımla şair.
cemilmelih.