13
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1214
Okunma

kimliksiz bir ulus düşünürken
esmer çocuğun yalnızlığı düştü gözlerime
acıdan buz kesmiş
parmağı ağzında
kapkara gözlerle bakıyor
yitirdiği yarınlarına
şimdi başını okşayacak
sessiz bir el
nasihat kokacak saçları
ya da oynanmamış oyun hüznü
dudağına inen beyazlığı
silme çocuk
o en büyük hazinen
mevsiminin en güzel baharı
bırak ! sönmesin gözlerinde ki ateş
bitmesin kapı arkasına saklanışların
karşıdan karşıya geçerken
pervasızca davran
korkma ! melekler var
kurtaracak olan
afacan kalbin
yumruk kadar bile değil
ama biliyorum tam ortasında
aklımın alamayacağı bir dünya var...
ah benim çileli hüzün işçim
sigara dumanının
kıvrımlarıyla sevişiyor hayatın
sonsuz aşkla
üşüten hasretin
direnen umudunla
ama çoğu zaman
ölümle...