Bir gidiş öyküsü..
Simsiyah bir gecede
Kâbuslar biriktirirken kendime ben Sen git! Yırtılırcasına ulurken Sokakta it… Veda bile etmeden, Hazır hiç sevmemişken sen. Bir gece vakti olsun, Birkaç kadeh içmişken, Hatta dur kolay olsun, Kütük gibi sarhoşken, Sokakta it ulurken Git… Bir İzmir akşamında, Bilmediğim bir bankta, Duramazken ayakta Oturup içindeki kayaya Susarak git İt, Ulurken sokakta.. Birkaç sigara yak, Hareleri akarken mavilerinin öylece durup biraz, Uzak ışıklara bak. Deki hiç sevmemişim aslında… Bir cadı büyü yapmış Yazıp çizdiklerimin, Sarıp öptüklerimin Hepsi zaten yalanmış. Kırılıp bin yerinden, Çatlayıp nefretinden, Kanayıp mendilsizliğinden bu vedanın Gidebildiğin yere kadar git sen.. Yırtılırcasına ulurken içinde ben. |