KIZLARIN ÖYKÜSÜ
Ağız birliği etmiş şehir
Olmuş lal! Öyle bir susma ki Sesi Kulaklarımda çınlıyor Geçmişim, Geleceğim, Bugünüm, Yarınım, Ne olur söyle Kim gömdü Beni karanlığına Kim unuttu beni Rüyasız uykularda Konuş yıldız Anlat gökyüzü, Bu kızın öyküsünü Toprağına kat, Ateşinde yak, Rüzgârına as, O da olmadı Bir türkü tut Ağıt yak Ne yaparsan yap Anlat bu kızın hüznünü Anlat… Anlat ki Gülsün yüzü O bir dilsiz Anlatamaz Sana seni Sen anlat ona kendini Anlatın bu kızların öykülerini Anlatın ki Gülsün yüzleri Yine ayaz giyinmiş şehir Ve beyazlara esmiş rüzgâr Sokaklar yılmış Bu kızların Öyküsünden Ağaçlar küsmüş Somurtan yüzlere Çiçekler çoktan yol almış Vicdansız ellere Onlar bir dilsiz Anlatamazlar Bize bizi Siz anlatın kendinize sizi Anlatın bu kızların öykülerini Anlatın ki Gülsün yüzleri... Nafiye YÜRÜK |