-Başlıksız-
Ama ne hoş atıştı, buş oğlu buş apıştı.
Dünyanın baş belası nasıl da aptallaştı. Ayaktan başa çıktı, Irak’ta ayakkabı. Fırlamaya fırladı ve lâkin şaklamadı. Gönlüm öyle isterdi şak diye şaklayaydı. Şimdi kıyamete dek kahrından ağlamaklı. Oysa ki ayakkabı, bedeni ve ruhuyla, Alnının ortasına inmeye can atardı. Ankara,15.12.2008 İ.K |
kafasına geçecekti dabılyunun
sevgimle dostum