ÇEHRELER
Asılmış ’o’ yüze bir garip hüzün,
Ne kadar gam varsa donuk gözdeler. Uzaklara bakarak geçmeyen gün, Geceleri örtü yapmış çehreler.. Derin nefesini alır içinden, Kimseler duymasın hüznünü gizler. Gönül volkan gibi yanar derinden, Kırık aynalarda erir çehreler.. Zaman karanlığa dalıp gidince, Ayın halesine benzeyen yüzler. Ayrılık kapıyı çalıp gelince, Katran karasına döndü çehreler.. Koca dünya nokta kadar daraldı, Hasrete sığınak oldu izbeler. Nicedir göz yaşı hüzne damladı. Maziye bir ağıt yaktı çehreler.. Jale KESKİN |