Sesinle Yuğ Toprağı Göğün Kızı Yeşersin Aşkaşk ölmüş duygularında vahamet zaman iç geçiriyorken göğsünde ruhunda kopuyor kıyamet söyle göğün kızı çekincesizce söyle katledilen çocuk kahkahalarını nasıl söktüler dudaklarının kıvrımlarından dalından koparılan bir gül gibi solmuş o naif buselerin ah göğün kızı suskularının kuraklığı nasılda yansıyor yüzüne yüzündeki her çizgiden haykırıyor hayata susuzluğun an be an ölmektesin göğün kızı unutma aşığı öldürmeden doğuramazsın sol göğsündeki ışığı susma konuş boz derinlerindeki dalgınlığını yeşert yeniden gözlerindeki yosunları çöz hasretin iplerini sal umursamazlığa hadi yeniden aç yelkenlerini engin sonsuzluğa tarifsizliklerde boy veren tüm acıları sök at ciğerinden ayrıkotu misali ki yeşersin sevgi çiçeklerin ötelerine bırak vedasız giden vefasızı kendi sığlığındaki metanetsizliğiyle er geç yüzleşecek nasılsa nasılsa geri dönecek cinayet mahalline gayrimeşru doğacak pişmanlıklarıyla anadan üryan unutma göğün kızı emanet mutluluklar tıpkı zamansız gelen baharlar gibi dirençsiz ve ehemmiyetsiz düşümleri kaçınılmaz sıcaklığı süreçlidir ve unutma aşktan ödün veren yürek er geç yalnızlığına sürgündür hadi susma söyle göğün kızı ne olur söyle çekincesizce henüz doğmamışlar bile işitsin gelmeden gidenlerin ardından ağlanmayacağını…!!! 11/Aralık/2008 Figen YARAR |
işte ben buraya takıldım
sana eskiden imbikten damıyan şiirlerini mahzenden çıkarıp yayınlıyorsun derdim ya hani?
imgelerin saklanmıyor sen aynı zamanda imge hazinesinin sahibisin.
gözlerin kadar imgelerin de muhteşem
sevgiyle kutluyorum güzel gözlü dostum
arkadayım...