Yar…
Beklemiyorum ve hatta
Merak etmeyeceğimi biliyorum
Çünkü yorgunum,
Solgunluğa duçar olan bizar soluğum

Ne kadar
Umutlansam
Hayali sukutu çaresiz
Yine ben yaşıyorum
Şaşkınlığım, halinde
Şahit olduğum sırnaşıklığın tüketti

Bu kadar
Duyarsız olmam
Bahaneleri kuşanarak
Asılsız solumam yetti
Artık çekiliyorum kendi
Halimde yol almaya koyuluyorum

Sevda
Adına ne varsa
Hüzünle dürerek
Bir kenarda desteliyorum
Güftelerimi hicran ve
Hüzün üzerine yazarak derliyorum

İşte
Her nasılsa
Anlamak ve algılamayı
Yakinen fark ediyorum
Duymakla işitmeyi,
Bakmakla görmeyi yaşayarak biliyorum

Sana artık
Bir şey demiyorum
Sessizliğime çekilerek
Hüzne bürünüyorum
Nağmenin seslerinde,
Kemanın titreten perdesinde eriyorum

Akşamın
Kızıllığında
Halini yâd etmeyi
Kendime yediremiyorum
Çünkü o vakit fakirliğime
Kederleniyor sefilliğime üzülüyorum

Seni kendi
Haline bırakıyorum
Neler yaşanmışsa
Anla içinde yok sayıyorum
Öyle farz ediyorum, hiç
Değilse umut içinde nefeslenmiyorum

Mütemadiyen
Beklemenin
Merak içinde kalbi
Titremelere refakat etmenin
Hazan ikliminde nefeslenmenin
Ve şevksiz bir ömrü tüketmenin

Hiçbir
Gerekçesi kalmadı
Yılgınlık ve yorgunluk
Seninle ivme kazandı
Aşk taliplilerine kaldı, umutsuz
Hazan yaprağı bak benimle aynı

Mustafa Cilasun