SÖKÜM ZAMANI
Yüzleri bakır, yüzüme demir kapılar kapanır
Canımı acıtır ah bu küheylan bakışlar Nereye kaçsam yüreğimin zincirleri sallanır Nereye gitsem mevsimlerden söküm zamanıdır. Dağınık saçlı anılar süzülür parmaklıklardan Solmuş bahar yorgunudur geçmeyen zaman Fasıllar çalınır dertli dertli beton kıyılarımda Ardından kelebek suskunluğunda bir ışık tozu kalır Dışarı çıksam, sağnak sağnak yeşil, gözlerim kamaşır İçerde kalsam, hasretinin öpüşleri dudağıma yapışır Coşkularımın omurgaları gülmekten kırılır Şimdi tel örgülere tarla kuşları konmuştur Bütün vedalar depremdir, birazdan akşam olur Namuslu yosmalar gezer ara maltalarımda Gecenin en mahrem yeri avuçlarımda En güzel yerlerimden hüzünlerim yırtılır Ateşler ekmek gerek şimdi toprağa Karanlığın ortasında yarasalar uçuşur Fukara çingeneyim el açtım yalnızlığa Elbet benim çığlığım duvarlardan duyulur. Sedat Erdoğdu |
Sedat_ERDOGDU tarafından 12/30/2008 3:06:25 PM zamanında düzenlenmiştir.