Gözlerinin ziftine yapıştı,
Bana bir numara bol gelen ayakkabılarım.
Çekip alsam ayaklarımı,
Biliyorum, yalınayak kalacağım.
Gözlerinin kara çalılarına takılıp bu kez,
Kanayan ayaklarıma bakacağım.
Kanasın ayaklarım, kanasın!
Ama, olmaz ki.
Ellerimle, kestiğin sevgimin atardamarını tutmaktayım.
Allah’ım!
Kan. Kan, ellerimde, yüreğimde.
Nasıl sevgiyse bu, duyguların ta ötesinde.
Bir gayret, bir gayret,
Çıkardım ayakkabılarımı.
Zift karası gözbebeklerinden çıktım.
O ne? Bu kez de;
Sararmış gözlerinin buz beyazındayım.
Kızıl ormanlar gibi göz damarların.
Acıdı, acıdı umuda hasret ayaklarım.
Güneşin ellerinden aldım,
Astığım yüreğimi,
Kurumuş.
Ellerim de kuru.
Gözlerim ıslak ama,
Onları asamadım.
Çünkü ben,
Seni göremediğim an,
Bil ki yaşamadım.