Engel Kafa da
Engelli sen, ben, o, katma çor aklına!
“Özürlüdür” diyen, kof-boğaz şaşkına... Anlat, dinlet, söylet, şapşala taşkına ; Engel, boş kafada, engelli yok kurban! Mâdem ki özürlü ,kusurlu hiç değil ; Aklı, fikri, zikri, başında şom değil; Tîr ninni divane olsa, hayvan değil; Engel boş kafada,engelli yok kurban... Duymaz, görmez, sakat nâğmeler dillerin. Kusturur kösleri, öten bülbüllerin. Ciğerden yakarlar, aklınla sözlerin; Engel boş kafada, engelli yok kurban ! Gözünün gördüğü, zahirî perdesi... Engelli gördüğün, âdem hak gözdesi. Hoş görsün, gözünle gönül göz perdesi ; Engel boşkafada, engelli yok kurban... Hor görüp söyleme, “özürlüdür bu kul”! Ahlama,oflama sev , saygıyla sokul ! Dağlama, yağlama, insan birer okul; Engel boş kafada, engelli yok kurban... Rifat KAYA |