Neden bıraktın kendini o sert rüzgârlara?
Yön versen, hayatının dümenini eline alsan da,
Çevirsen mutluluk dolu kuytu bir koya,
Rastlayamazsın bana, ben hiç rüzgâra kapılmadım ki.

Ölme hiç, vardır elbet hayatın güzel bir yönü.
Ara onları, ara ki üzülmeyesin düşününce dünü.
Yok, yok ki sana sunayım mutluluğun bir küpü.
İsteme mezarına çiçek, ben hiç çiçek görmedim ki.

Anlat bana, anlat gizli kalmış duygularını.
Ağlamak neye yarar, sil gözünden yaşları.
Bırak bir kenara gururu, kim gördü ki faydasını?
Anlat ki bileyim, ben hiç anlaşılmadım ki.

Bırak acıları, rahatlasın yüreğin birazcık.
Aydınlıklar dururken, neyine gerek karanlık.
İstem benden Ay gibi, Güneş gibi doğmayı artık.
İsteme doğamam, ben hiç aydınlık görmedim ki.

Kaçmasın uykuların bırak, acı çektirme gecelerine.
Düşüncelerindeki gibi ol, gem vurma sakın diline.
Söyle sevdiğini, söyle gönlüne göre bulduğun birine.
İsteme benden sevmeyi bilmem, ben hiç sevmedim ki.

1.1.1986/Gelibolu