Methiye sıralamamı bekliyorsanız benden,
Ben çoktan unuttum dertten, kederden.
Demeyeceğim, şikâyetçi değilim artık kaderden,
Ben silip attım hepsini, şimdi defterden.

Methiye yok, şikâyette yok bundan sonra.
Bıraktım kendimi hayatın akışına.
Değişmiyor nasılsa, insan hep çırpınsa da,
Tren saygı duymasa raya, gider mi rayda?

Geri alıyorum, ne kadar sitemim varsa şimdiye kadar.
Aman ne çok yağmur dedim, yağdı dolular.
Dedim bu nasıl çamur? Yürünmüyor, batıyor ayaklar,
Baktım sarmış etrafımı, kos koca bataklıklar.

Kıpırdamıyorum artık, böylece bekleyeceğim,
Başım dışarıda nasılsa, nefes alıp vereceğim.
Yutmasına beni, asla müsaade etmeyeceğim,
Lakin biliyorum, ömrümü bataklıkta bitireceğim.

3.11.1991/Şanlıurfa