Ağlla Ala BegonyaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Penceremde ağlamış begonya..
Peki ama niye? Kime..?
Sen
En çok uzakken güzeldin .. Özlerken Gülüşünden saçılan peri tozundan cümlelerini.. Saçlarımda eserken uzaktan, yel yel nefesin.. Kıvrılıp bir köşenin mehtabına, sana uzanmak, Yakamozların ninnisinde uyumak varken sana.. Sen.. Güzeldin.. Dipsiz hayal boşluğum Neşter soğuğuyla sancıtırken dişlerimi, Karnıma sapladığım dizlerim Çekilirken çocukluğumun göğsüne.. Kum kalelere astığın parmak izlerin Birer birer uçuşurken taşların eteğinden denize.. Sen en çok Ben çocukken güzeldin.. Ellerim yazarken adını gecenin alnına Haricî dururdu gözlerimde uykular.. Sen hiç bilmeden Düşerdin begonya yapraklarına.. Çiy tanesi gibi.. Öyle muhtaçtı bir damlana cılız köklerim.. Toprağın çığlıklarına tıkayıp kulaklarımı Yalnız sana tutunurdum, var yok gücümle.. Can suyumdu ilk öpüşün.. Senliğim İlk çırpışımdı kanatlarımı, göğün mavi yüzüne.. Göç eden ay kuşlarına özene öyküne Sessiz sedasız/ sevdasız ilk gidişindi benden, Seni ilk özleten.. Seni en çok Yokken sevdim ben.. moRyEL_ |
öyle güzel geldi ki siirin sevgili Moryel ...
sana yazmak yakisiyor. cok yakisiyor. ayrica Türkcemizi böylesine örnek alinacak kadar güzel kullanisina hayran oldum. sadece dize sonlarina hic noktalma yapmasan bence daha iyi olur diye düsünüyorum. bunu da yazmadan edemedim.
siirle..... sevgimle..........