zor olan insanda erimesidir aslında.
aşk böyledir bir anlamda zahirende olsa kardanadam bunu başarmıştır.
kardanadam eriyip buharlaşıp atmosfere karışsada özünü tınını kaybetmez, kardanadam erisede sadece aşkın zahiri görüntüsü kaybolur ama aşkın ruhu asla kaybolmaz.

şiirde görüntü itibariyle şaire; adata AŞUK ile MAŞUK un sevdasına tanıklık etmiş kendisini sevadanın elçisi gibi görüp ifade etmeye çalışırkende tek taraflı olarak aşuk da gördüğü yitikliği,erimeye yüz tutan bedeni kardanadam benzetmesiyle ifade etmeye çalışmış. bu anlamda tasvir sanatını ustalıkla işlemiş gerçektende.

şiirin geneline bakıldığında büyük sevda teması işlenmiş ve her büyük sevdanın kaderine yenik düştüğünü sonunun ayrılıkla biteceğini eriyen kardanadam gibi ifade etmeye dursun kardanadam a yer yer tesseli umut aşılamaya çalışmış gibi, her nekadar kendiside
çabaların direnişlerin hiçbir faydasının olmicağını bilsede teselli var yüreğindeki sevdanın acısını paylaşmaya çalışmıştır. bir anlamda da aşuk un eriyip gözünün önünde bir bir eriyip gitmesine yüreği dayanamamış ve bu olayı şiire taşımış ve tabiat olaylarının döngüsüyle fiziki anlamda kayboluşu, erimeyi mükemmel bir betimleme ve benzetme sanatını kullanarak ifade ettiğini düşünüyorum..

YÜREĞİNİZE SAĞLIK
SAYGILARIMLA.



er_genc23 tarafından 7/4/2008 5:29:54 PM zamanında düzenlenmiştir.