BEYAZI DA VURDULAR(HÜSEYİN E MEKTUPLAR 2)
kadıkıran’ların alinin alt yamacında..
vurmuşlar onu.. elinde sönmemiş bir gün ışığı.. birde martı kanadı varmış bulunduğunda... alnından sızan kan... yavrusu kaybetmiş bir ceylan gibi sokuluvermiş parmak arasına.... daha onyedisindeydi halbuki... yahu ölüm bu kadar çirkinmiydi.. karnında her gün çift süt içtiği bebe... Başında dönüp duran bir galebe... ciğerinde hayri’sinin hasreti ile.... demin gübrelediği toprağa sırt üstü... uzanıvermişti meneviş’in hatice.... ------ mektubun son satırının son noktası işte bura hüseyin... sana gelecek ölümün şaşırmış sırası... be hey kahrolası.. ------- kahpe sokakların kapı numaralarına sarılarak.. felek denilen şerefsizin arkasına sığınarak. o kurşun puşt artığı o kurşun zemheri o kurşun korkak bilerek ve isteyerek yani anla be hüseyin.. TEAMMÜDEN.. ------- yani kaderin kefesinde işbilmez bir çırak misali yarım yamalak hayatı tartarak yani bir çocuktan ucuz bir mahalle dilberi gibi gözlerini kaçırarak. ve en güzel en masum hayallerin rahmini parçalayarak tam ortalayarak sırtını o kurşun sinsi o kurşun korkak yani hüseyin ne kaldı ki anlatacak .. ------- gel be hüseyin.. gel be tertibim.. kaldırıver kanlı toprakta kirlenmek te olan bacının hayallerini al ellerimden sarı saçlarını al hasretlerin vebalini üzerimden.. bak bir türkü gibi sallanmakta vesile anam.. od’un ocağını yangına tutmuşlar.. gel de bir bakraç su ol gel be kurbanın olam... |
yaralar günışığına çıkınca daha çok kanarlar.
eksildi bak bir gün daha anne
bak büyümüyor yüreğim..
eser, acının ortasında bıraktı bizi.
tebrikler..