Dudakta Biriken Söz Çürüğüdürvakitlerden akşam üstü birini bekliyor gözlerim dört yanım dört aşılmaz duvar içimde bir barut çizgisi ve meridyende saat yirmi bekliyorum gelmiyor kırıyorum yönümü yalnızlığa gece başlıyor dudağımda eşkıya artığı gülüşüyle tüm gece biliyor kederimi bir dili olsa da anlatsa dudakta biriken söz çürüğünü kül kor ateşi gizliyor mermeri andırıyor yüzüm bir sigara yakıp diğerini söndürüyorum giderek çoğalıyor kül zehir sızdırıyor içime pişmanlıklar uzamasını biliyor gece liman sanıyor yüreğimi ışıklar eritmiyor karanlıklarımı grilik siyahlaşmamak gibi bir inat ki kıvrılıp yanıma ben olmaya soyununca usulca tarıyorum gecenin saçlarını karanlıklar salkım saçak gülmeler talan olmuş uykudan korkuya geçme sularında mirasçısı olduğum acılarımın başında nöbet tutuyorum hüznü demliyor gece bağışıklık kazanıyor sızılarım ellerimde acıların tarihi ellerim ki bağlı gözlerimde ahtapot kollarıyla karanlık g e c e y i s a r m ı ş k e n ben de senden gidiyorum iki mavi arasındaki karanlıkta y o k o l u y o r u m.... Nail Yavuz.... İ z m i r.... |