ÖÐRETMENÝMSiz varsanýz biz varýz, bilgiyi kâr sayarýz, Cýhâný öðretenle; nice, iþler yaparýz, Söz verdik Öðretmene, yemîni hatýrlarýz, Ana, Baba, Öðretmen, sözümüzden çýkmayýz… Atatürk’ü anlattýn, yüreðime müh’rettin, Dik durup- oturmayý, sýra’mda Sen öðrettin, Çarpým tablosu ile prizmayý naklettin, Ýstiklâl Marþýmýzý, gönlümüze nak’þettin… Beþ yýl okullu olduk, Senin önderliðinde, Sen, yüce mesleðinle; Atamýn, tam iz’inde, Gömleðiniz kolalý, yakalýðým bembeyaz, Gönlüm; kurulu tahtýn, Sen; O tahtýn içinde. Kadir Yeter. TRABZON. Ýkinci yayýný: 24.11.2011 w.edebiyatdefteri.com/siir/537185/ |