Bu kalemin gücü sorulur senden,
İyiyi, kötüyü yaz Türkmenoğlu.
Ayrılmaz ebeda Türk doğru yönden,
Yüce dağlar olur düz Türkmenoğlu.

Vatan, bayrak, millet; ince çizgisi,
Dilinde, gönlünde Haktır ezgisi.
Ezelden şairlik alın yazgısı,
En güçlü silahın söz Türkmenoğlu.

Haklıya avukat, haksıza hâkim,
Mazluma kol kanat, hastaya hekim.
Olur ya bir soran olursa: "Bu kim?"
Edebi dallarda tez Türkmenoğlu.

Sanki yaşayan bir tarih sayfası,
Bir Kaptan-ı Derya, kalem tayfası.
Herkesçe bilinir dosta vefası,
Garibi kollayan göz Türkmenoğlu.

Kimseyi üzmeden tam ayar verir,
Yarının hâlini bugünden görür.
Dikenli yollarda korkmadan yürür,
Hasmın planını boz Türkmenoğlu.

Ne söylesem azdır, sözüm yetmiyor,
Yüzlerce kalem bir, şair etmiyor.
İkilik bilmiyor, nifak gütmüyor,
Birlik ve barışta koz Türkmenoğlu.

Onu anlatmaya yetmez bu kalem,
Dilerim uğramaz kalbine elem.
Sonsuz saygımız var, gönülden selâm,
Çırağın oluruz biz Türkmenoğlu.

Nûrfânî’m affola, kusurum, hatam,
İstedim gerçeğe bir imza atam.
Kalemine söz yok, şairliği tam,
Arkadan gelene iz Türkmenoğlu.

Nuriye Akyol
27/12/2925