Niye bu kadar cok aglıyoruz,,,İnsan olmanın ilk şartı ağlamak mı...

Yalnızlığın bana kattığı Değeri kalabalıklar içinde harcadım,,,

Ne güzel gülüyorsun bunu ilerleyen zamanlarda duyamayacaksın...

Kendisi için elinden geleni fazlasıyla yapan Ruhumun sızısını dindirmek için elimden birşey gelmiyor...

Yıllar önce kalbimi vermiştim şimdi ruhumu almak için gelmişti...

Sakın o sözleri söyleme giderken adımlarınla ters düşecek,,,

Zamanı iyi değerlendiremediğimi gösterdin bana
Zamanla degerin azalınca...

Kafana göre gitmelerinin ,keyfime göre gelmesini bekleyeceksin...

Bir gün kendi hayatımızı kazanmak için verdiğimiz mücadelenin son sözü" Hayatını kaybetti "olacak...

Beni tanık göstermeyin, Yaptıklarınızın sonucunda ölen duygularımı görmezlikten geldim...

Gidiyorum demeden gitmek, gitmenin en sessiz hâli sanıyorlar...

Kelimelerde bıktı sana duyguların anlam işçiliğini yapmaktan,,,Hep aynı anlamlar...

Kabimin işaret vermesini bekliyorum, Yeterince dolduğunda üzüntü vermeyi bırakacağım...

Belki alfabeyi ben bulmadım ama seni sevince değişik bir alfabe oluşuyor bana herşeyi aşkla yazdırıyor...