Derin acılar bahçıvanı!
Yüreğime ne ektin böyle?
Bu ne biçim tohum,
ne sevgiye benzer
ne merheme…
Söyle!
Aşk, korkağını bağışlar mı hiç?

Aramak ne kötü!
Herkeste seni aradım,
her bakışta sana çarpıp
her seferinde duvara tosladım.
Her gözde seni bulup
yanılmak…
İnsanı kendinden soğutuyor.
Ah turuncu rüyalar güzeli!
Bir rengi bile öldürdün içimde.
Ne sabah kaldı,
ne akşam.

Güneş bile utandı
aydınlatmaya beni.
Hem kendini yok ettin,
hiç ardına bakmadan.
Hem beni…
Kırıklarımı toplamaya bile
zaman bırakmadan.
Gidişin bile bencildi,
kalışın kadar.

Ben seni patavatsızca sevdim!
Eğilip bükülmeden,
hesap kitap bilmeden.
Akıllı sevmeyi beceremedim,
çünkü kalbim
akıldan hızlıydı.

Başka ne acıtabilir içimi?
Yaşım kırkı devirmişken…
Kaybetmenin adını öğrenmişken,
hala inanacak bir şey
arıyorken gökyüzünde.

Tam aynayı güneşe çevirmişken,
kendimle yüzleşmeyi göze almışken.
Karanlığımı bile dürüstçe
taşıyorken omzumda.
Daha neyi alacaksın benden?

Söyle derin acılar bahçıvanı!
Daha ne yakabilirsin?
Ben senden sonra
acıya bile alışmışken,
canımı bile
sessizce taşımayı öğrenmişken…

@NURAL BEKTAŞLI