Bu gidiş bir kaçış değil,
bu gidiş Rabbim sana.
Yoruldum yük olmaktan kendime,
susadım şükre varan her duaya.

Biliyorum,
senin kapında kilit yok.
“Kim olursan ol, gel” diyen bir çağrı var orada,
ne yüz sorar
ne geçmişi tartar
ne de yarayı ayıplar.

Ben çok dolandım.
Yanlış sokaklarda bazen
doğruyu aradım.
Çok konuştum, çok oyalandım,
en çok da sustuğum yerde kayboldum.
Şimdi kelimelerim az,
niyetim çıplak.

Kapandım secdeye.
Yeryüzü alnıma değdi,
gökyüzü içime indi.
Ellerimi açtım,
önce sustum
sonra dua oturdu yanıma.
Sonra tesbih tesbih döküldü niyetim.

Sana geldim.
Tüm tövbemle,
yarım kalmış pişmanlıklarımla,
gecikmiş fark edişlerimle.
Her şeyi geride bırakarak geldim,
bana yük olan ne varsa kapının dışında bırakarak.

Sana geldim.
Teslimiyetim eksik ama gerçek,
samimiyetim kusurlu ama sahici.
Ben buyum işte,
süsüm yok, savunmam yok.

Sen ki boş çevirmezsin.
Sen ki merhameti adın olan.
En son sığınak sensin,
en baştan beri de hep aynı.

Sana geldim.
Tüm ruhumla,
bütün benliğimle.
Ve şimdi biliyorum:
Beni ben yapan ne varsa
ancak sende tamam.

Ey kalpleri evirip çeviren,
bu gelişimi kabul eyle.
Gittiğim her yanlışın ardından
doğruyu bana sen öğret.

Sana geldim…
Başka yere gidemem,
Boş cevirme.
Âmin.

ALİ RIZA COŞKUN