BAŞIMIZA GELENLER

I
Küçücük bir çocuktum,
Sanma dünü unuttum.

Beni kinim büyüttü,
Dizlerinde uyuttu.

Türklüğümü belletti,
Tarihimi öğretti.

Bayrağımın rengini,
Hilâlle ahengini,

Dostumu, düşmanımı,
Yere akan kanımı...

Tanrı’m bana kut verdi,
Bu dünyayı yurt verdi.

Gah amansız yel oldum,
Gah kükreyen sel oldum.

Güneş benden doğardı,
Yine benden batardı.

Doğudan batıya dek,
Öptürürdüm el etek...

II
Birden mevsimler döndü,
Yanan ocağım söndü.

Şita çöktü üstüme,
Sis oturdu üstüne.

Âtimi boran vurdu,
Yerden yere savurdu.

Yay kirişim ıslandı,
Kılıç kında paslandı.

Kıtâller bahtım oldu,
İntikâm ahdım oldu.

Talkan’da ve Curcan’da,
Boğdular kızıl kanda.

Çepeçevre sardılar,
Kadın erkek kırdılar.

Yergöğü’nde ağladım,
Tuna’yla yas bağladım.

Bir yanım hâlâ susar,
Türkistan’ım kan kusar.

Bu kanlı hatıralar,
Dünlerimi aralar...

III
Seherle çıktım yola,
Bir handa verdim mola.

Gördüm orda bir genç kız,
Ya Türkmen, ya da Kırgız.

Kirpiği ok, kaşı yay,
Bakma demek çok kolay.

Kızıl gonca dudağı,
Al atlastan kuşağı.

Saçları siyah tülden,
Gönül verdim gönülden.

Kirpiğiyle hapsetti,
Gözleriyle mestetti.

Aşkı kalbime aktı,
Bakışı sımsıcaktı.

Gönlü ona bağladım,
Sevincimden ağladım.

Kim söylemiş, kim duymuş?
Türk ülküsü bu muymuş?

Görür görmez tutuldum,
Yanına dek sokuldum.

İpek gibiydi sesi,
Misk gibiydi nefesi.

"Benim adım Ay" dedi,
"Bu da kamer tay" dedi.

Birlikte bindik taya,
El salladık dünyaya.

Ruhum Ay’a vuruldu,
Ay terkiye kuruldu.

Göğün tülünü deldik,
Bulutlara yükseldik.

Felekler dönüyordu,
Yağmurlar iniyordu.

Düştük bahtın ardına,
Vardık cedler yurduna.

Metehan’ı görünce,
Garkolduk biz sevince.

Yanındaydı yiğidler,
Kaş çatmıştı şehidler.

Otururken diz dize,
Sitem ettiler bize.

Beni bir korku sardı,
Sanki dünyam karardı.

Dedi "Ne bu hâliniz?
Nerde istiklâliniz?

Artık çıkmaz sesiniz,
Ey ahfad nerdesiniz?

Çekildi mi kanınız?
Hani şeref şanınız?

Her taraf Ermeni, Rum,
Bu hâl nasıl bir durum?

Töremiz zay mı oldu?
Uşaklar bey mi oldu ?

Ülke Arapla dolmuş,
Türk nereye kaybolmuş?"

Derin kedere daldı,
Gazi Ata söz aldı;

Dedi; "Türk oğlu yılmaz!
Sarsılsa da yıkılmaz!

Hüküm büyük yerdendir,
Gece de; kaderdendir.

Özüne döndüğün an,
Senindir bütün cihan!"

IV
Cedlerimi dinledim,
Acı duydum, inledim.

Ne olmuş böyle bize?
Kor düşmüş hanemize!

Rüzgâr Türk’e küs mü ne?
Esmez bayrak üstüne!

Bilmem nasıl bir hâl bu?
Sanki en son zeval bu!

Türk oğlu kalk yerinden,
Tefekkür et derinden.

Gücün zinciri kırsın,
Börteçine haykırsın.

Avlansın Türk börüsü,
Dağılsın yad sürüsü.

Ne diyeyim ben daha?
Sığınalım Allah’a!

Fazla kâl, söze zulüm,
Uykunun ardı ölüm!

YAŞAR ÖZKAN
12.12.2025
Safranbolu