0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
13
Okunma
Bir sabah uyanırım
ve dünya bana ait değildir artık.
Adım ağzımda yabancı bir kelime,
Yüzüm aynada ödünç.
Yürürüm,
ama yol beni doğrulamaz.
Her adım,
“neden buradayım?” sorusunu çoğaltır.
Susar herşey,
evren açıklama yapmaz.
Bu sessizlikte
insan kendi tanığı olur
Seçmek zorundayım,
çünkü seçmemek de bir seçimdir.
Yanlışlarım bana aittir,
doğrularım da varsa eğer
Özgürlük bir armağan değil,
taşınan bir yüktür.
Omuzlarımda hayat,
Anlamdan yoksun
ama vazgeçilmez.
Ve sonunda anlarım:
Yaşamak,
bir cevap bulmak değil,
cevapsızlığı sürdürme cesaretidir.
