0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
43
Okunma
Bir sessizlik omuzlara dolgun kalır,
Söz çekilince hakikat ağırlaşır.
İnsan sustukça büyür içindeki boşluk,
Boşluk derinleştikçe anlam sızlar.
Ses, kendini savunur;
Sessizlik kendini taşır.
Zaman konuşarak geçer belki,
Ama varlık susarak sınanır.
Bir yük değildir bu,
Bir fark ediştir.
İnsan, en çok
Söyleyemedikleriyle
kendisi olur.
