Elbette
İşim gücüm budur benim
Kimse görmezken
Şehir henüz uykudayken
Gökyüzünü boyarım her sabah .

Sokak lambaları hâlâ yanar
Pencerelerde rüyalar asılıdır
Saatler de yavaşlamıştır
Zaman bile susar işte o an
Çıkarım tam bu esnâda
Sessizliğin içinden
Mavinin derin hâlini görmeye ..

Fırçam bulutlardır
Rüzgârla karışır boyam
Biraz umut katarım ufka
Biraz hüzün serperim kenarlarına
Kimine güneş bırakırım
Kimine serin bir sabah serinliği
Çünkü herkesin sabahı
Aynı uyanmaz dünyaya ..

Hepiniz uykudayken
Yıldızları tek tek toplarım
Kırmam, incitmem
Sadece yerlerine dinlenmeleri için
Geceye geri yollarım
Sonra maviyi yayarım yavaşça
Acelem yok
Nasıl olsa kimse bakmıyor .

Bazen içimden bir kuş geçer
Kanadını değdirir semâya
Bazen geçmişin bir sesi
Uzaktan çağırır beni
Hiç durmam
Çünkü bilirim ki
Sabahlar beklemez .

Ve siz uyanırsınız
Gözlerinizi ovuşturup
Pencerelere yönelirsiniz
Bir bakarsınız ki
Gökyüzü mavi masmavi
Ne güzel hava dersiniz
İçim açıldı dersiniz .

Oysa bilmezsiniz ki
O mavinin içinde
Ne kadar sessizlik
Ne kadar lâtif özellik
Ne kadar çok emek vardır .

Ben geriye çekilirim usulca
Gölgelerin arasına
Adımı sormaz kimse
Yüzümü tanımazsınız hiç
Fakat her sabah
Gökyüzüne baktığınız vakit
Bir parça huzur duyarsanız
Biliniz ki
Işimi doğru yapmışımdır .

İşim gücüm budur benim
Siz uyanmadan önce
Dünyaya umutla bakmak
Kimse fark etmeden gökyüzünü
Masmavi bırakmak ..

Çizdim
Sizlere bir şiirle de olsa
Mavi bir gökyüzü çizdim
Bazen böyle şeyler çizerim
Şiirler okuduğum da olur
Kimi zamanlar elbet ..

Mavi demiştim
Gökyüzü deniz ve okyanus
Aslında hep bir umuttur onlar
Umut ise doğrudan hayat sevinci
Yüzlerde oluşan birer tebessüm
Herkeste olsun isterim bunlar ..

Mustafa ASLANDOGDU