Sabah erken indim istasyona
Taşlar hâlâ geceden soğuk
Raylar ise suskun hep
Taşır üstünde nice ağır yük

Bir düdük çalar gelen tren
Irkilir bütün o kalpler
Sanki bana sHazırmektedir
Hazır mısın der gibi ..

İstasyonda herkes biraz
Yalnız gibidir nedense
Çok kalabalık olsa da
Kimisi gider
Kimisi de bekler
Kimi gidemediğine yanar !

Valizler pek konuşmaz ki
Lâkin onlar çok şey anlatır
Birinde umut vardır
Birinde hasret
Bazısı aceleyle kapanmıştır
Bazısı taşır yılların tüm yükünü .

Banklara oturmuş yolcular
Beklerler hep sessizce
Bir anne mendil sallamakta
Bir baba eğer başını
Çocukar anlamaz pek vedâ’yı
Bakarlar sadece dalgınca ..

Bir tren daha geliyor ağır ağır
Dev demir yığını ve yorgun
Lâkin hep de sabırlı
Raylara dokunmakta
Mâzi’de sürtünüyor gibi ..

Kapılar açılıyor
Hayatlar karışıyor
Gidenler ardına bakmaz bazen
Kalanlar ise hep bakar .

Tren hareket ediyorken
İstasyon o anlarda donar kalır
In - cin top oynar oralarda
Bekler ve hep bekler
Sonraki trene dek .

Akşam olur
Işıklar yanar titreyerek
Raylarda günün yorgunluğu
Gökyüzünde turuncu bir hüzün
Elbet bitmeyen hatıralar .

Bir tren daha geçer
Birçok hayat gelip geçer oradan
Ama istasyon hep kalır
Hep de orada ..

Çünkü istasyon
Gidişten çok beklemektir
Ayrılıktan çok umuttur
Ve her tren
Birgün geri dönecekmiş gibi
Bırakır sesini raylarda ..

Yine geldim istasyona
Beklemek için birgün daha
Belki bir tren
Belki bir yolculuk
Belki sadece kendim için ...

Mustafa Aslandogdu