5
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
82
Okunma
Her şey bir ütopya,
dokunduğum an dağılan.
Gerçek sandıklarım,
zamanın aynasında eriyen sis.
Bir düşün peşinden yürüdük,
yol sandık — iz çıktı.
Hakikat dediklerimiz,
çoğunluğun sessiz uzlaşısıydı.
İnsan,
kendi kurduğu cennete sürgün,
kendi çizdiği sınırların
en sadık mahkûmu.
Özgürlük dedik,
seçeneklerin zincirini öptük.
Mutluluk dedik,
ertelenmiş bir yarını sevdik.
Belki de ütopya,
ulaşılamayan değil;
ulaşıldığında anlamını yitiren şeydir.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz
