3
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
228
Okunma
Sonsuz Bekleyiş
Bir rüzgâr esti, adını getirdi uzaktan,
Kulağımda yankılandı — sanki sen, sanki zaman.
Bir an sustu dünya, yıldızlar bile durdu,
Kalbim, bir kapı gibi, sana açık, hep orada kurudu.
Günler geçmedi…
Ay, aynı yerden doğdu, aynı yerden battı.
Yıllar sessizdi — ben, hep aynı saatte baktım,
Belki geçerken görürsün diye o eski yoldan.
Beklemek…
Artık bir dua gibi dilimde.
Ne umudun, ne umutsuzluğun sesi —
Sadece senin yokluğunun yankısı içimde.
Sen gelmedin…
Ama ben, senden kalan gölgeye tutundum,
Bir kuş misali, kanadı kırık ama göğe bakan.
Belki bir gün dönersin diye —
Ben, zamana bile küsmedim ardından.
Ve şimdi anlıyorum:
Bazen sevda, kavuşmak değildir.
Bazen sevda, sonsuz bir bekleyiştir.
Bir yürek, bir isim, bir sessizlik kadar derin.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz