Böyle kurulmuş düzen, var olduğunda yaşam.
Girdin ise bu hana, mecburi kabul paşam.
Ne kadar şişinsen de, sona erecek şaaşan.
İnsan sosyal bir varlık, dünya ise devre mülk.

Kimi kalemi alır, yazar-çizer eseri
Kimi heykel harcını, karar vurur keseri .
Öldükten sonra sahip çıkar da bir serseri.
İnsan sosyal bir varlık, dünya ise devre mülk.

Sen eseri verirsin kuyruğun keser biri
Aç ölecek değil ya , o da kalacak diri.
Bir de dönüp bakarsın, kalemi senden iri.
İnsan sosyal bir varlık, dünya ise devre mülk.

Tavşan bu vurma ile soyu elbet tükenmez.
Bu kazan kaynadıkça, soğuk taam tıkınmaz.
Suyunun da suyundan, aşırırken çekinmez.
İnsan sosyal bir varlık, dünya ise devre mülk.

Toplayıcılar vardır, el ayak çekildikte.
Sanki kendi üretmiş ve alır eder dikte.
Bir de ismiyle yükler, umuma açık diske.
İnsan sosyal bir varlık, dünya ise devre mülk.

Eserin sahipleri, süremez sefasını.
Çeker üstüne üstlük, dünyanın cefasını.
Hak etmediği halde, öderken cezasını.
İnsan sosyal bir varlık, dünya ise devre mülk.

Koyulan yasakları aşmak için çabalar.
Her şeye göğüs gerer, taşlar iken kabalar.
İşkenceye uğratır, sahte kabadayılar.
İnsan sosyal bir varlık, dünya ise devre mülk.


Emine Balı Oğuz