UMUDUMU TÜKETTİĞİN GÜN ÖLDÜN
Zaman su gibi geçti ne kaldıysa anlamsız
Feleğin işine bak!.. Ben ağladım sen güldün Nefes almak “Yaşamak değil ki" ah!..Vefasız Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün!.. Evvel zaman içinde gönül ararken yari Buğulandın düşümde ne durusun ne ari Bir insan iki kere can vermez ki firari Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün!.. Vaki midir geriye, dönüşü gidenlerin Gülüm dedikçe sana, Dur!.. dedi dikenlerin İnanma sözlerine, “unutmaz” diyenlerin Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün!... Aşk-ta tekerrür olmaz, tekerrür; aptala has Sen neden hüzünlendin, bu ne keder, bu ne yas Geç Mecnun’u, Ferhat’ı, ne örnektir ne kıyas Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün!.. Ölen dirilmez gülüm, o ahret-e münhasır Ne üstüme güneş ol, ne toprağıma hasır Ömür değil, gönlüm de, "yaşardın ya bir asır" Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün!.. Varsa soracak sual, bana değil aşk-a sor Vekâletimi aldı, bu girdap, bu anafor Diyorsun ki; “Sen yoksan benim yaşamam çok zor” Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün!.. ……………. Tanrı taksiratını affetsin!.. Kadir Albayrak |