0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
52
Okunma
Yaşayacak bir şeyler bulamayınca ölümlere sığınırmış insan.
Gidecek bir yer kalmayınca anlıyorsun.
Günlerim pas tutmuş bir gemi gibi,
Kimsesiz, rüzgârı ve kendini unutmuş...
Güvertemde umut değil, yalnız bıkkınlık dolaşıyor.
Kimse benimle konuşmuyor artık .
dalgalarda teselli yok, sadece tekrar var.
Hüznün, yalnızlığın tekrarı.
Ne kadar açıldıysam o kadar yoruldum,
Dünyadan kaçmaya çalışırken kendimi kaybettim sevdalar ortasında...
Bir ileri iki geri hep aynı son.
Ölüme 5 kala kaçırdım otobüsü.
Yine geç kaldık umut dolu bahçelere.
Ve yine hüzünlere kaldık bu gece.
Kalp alabora olursa ne olur yalnızlığıma?
Kendimi kaybettim ise nasıl bulacağım?
Geri dönemiyorum şimdi gözyaşımla boğuluyorum.
Sensizken hüzne bulansam ne olur ki?
5.0
100% (3)
