Kırılgan yüreğine sokularak,
“Ağlama,” diyorum usulca.
Hatırı sayılır yalnızlıklarına sarılıp,
Dilime ikâmet eden hayalperest namelerimi
yavaşça dudaklarımdaki nehirlere döküyorum.

Titrek, zayıf ellerine sıcacık öpücükler konduruyorum.
Ağır aksak hüzünlerini teselli edip,
sırtımdaki heybemden ninniler çıkarıp
o kara gözlerine söylüyorum.

Tılsımlı, efsunlu gecede
eski bir gaz lambasının hayal perisiyim.
“Dile benden ne dilersen,” diyorum…

Çocukluğumdan beri
ıskalanmış ömürler dükkânımda
renkli hayatlar satıyorum.
Dilsiz bir çerçinin
heybesinde sattığı umutlarla
ağrıyan anılarını takas ediyorum.

Sabırsız çiğler düşerken kirpiklerinden,
yüreğinin hardal tadındaki kıyametlerini
çoktan ölmüş bir ayazın
kollarına bırakıyorum…

Dışarıda çocukluğumdan kalma bir bahar uyanıyor
ve elimde pamuk şekerinden hayaller.
Yalancı bir baharın rüzgârına değiyor yüreğim;
tek bir cemre düşürüyorum
hayatın sansürsüz ağıtlarına.

Kör gecenin sağırlığında duyuyorum
çığlık çığlık bir ananın zılgıtını.
Bense geride,
çürük bir yıkıntı gibi kala kalıyorum…

Aşağılık bir çaresizlikle
hayatı seyrediyorum şimdi.
Örselenmiş kabuslardan arta kalan
acılarımı kusuyorum
kaldırımın geçmişine.

Kıyısına tutunduğum,
çarpık hayallerle yaslanırken acılara,
o mühür gözlü çocuklar susuyor.
Oyunları düşüyor korkulara.

Sabrımın son dervişi de tükenip giderken,
ben yavaşça bırakıyorum bedenimi
entarisi kan çiçekli geceye…

Yaşayan yürek ağrımızın
izbe sokaklarında
kaybolmuş çocuklar geçidi var şimdi.
Yıkılan her umutla
ölüm kol geziyor sokaklarda.

Kapılar arkasında ise
kanlı ihanetleriyle cellatlar,
yorgun ve masum hayatların peşinde.
Acınacak bir ömrün
ebruli göğünde asılı,
yarınsız acılarınızın kehanetini yazıyorlar…


peri feride ÖZBİLGE
15.12.2025