Aşkı şairler öldürdü,
Ben sadece “seni seviyorum” deyip gidecektim dünyadan.
Ama onlar, imkânsızı daha da imkânsız ettiler,
her kelimeyi bir zincire,
her dizeyi bir mezar taşına çevirdiler.

Ben gökyüzüne bakacaktım,
ellerim dua olacaktı,
senin adını yıldızlar duyacaktı...

Peki bana ne mi düştü ?
Kalbime ayrılış,
Gönlüme vazgeçiş,
Ruhuma kabulleniş...

Severken ayrılışı,
Özlerken vazgeçişi,
Ölürken kabullenişi aldım gidiyorum yirmi bir gramlık ruhumla...

Susuz, bir çölün ortasında ,
Yıldızsız bir gecenin karanlığında,
Taş kesilmiş bir kalbin içinde gidiyorum...

Aşkı şairler öldürdü,
Hem de en sevdiğim şairler...

Niye soyledi ki Ahmed Arif, hasretin prangalar eskittiğini,

Ya Ümit Yaşar Oğuzcan’a ne demeliyim, koca gökyüzünden yıldızları neden toplamaya kalktı ki...
Eh be Abdürrahim üstat, üşüyen ateşin sırrını niye açık edersin...

Ya sen Ömer Lütfü , kurtardı mı seni Hızır Gülce’nin uçurumlarından...

Ah ah ah ki ne ah Metin Vural, yazmadım daha diyorsun, daha ne yazacaktın onca şiirlerin üstüne...

Hadi Türk şairler deli,
Ya sana ne oldu Viktor Hugo,
sana ne oldu da gülerken ağlamayı,
Çirkin bir tende güzel bir ruh aramayı,
Dizimin dibindeki hasreti uzaklarda bulmayı niye öğrettin ki bana...

Ey Cemal Süreya,
aşkı neden küstürdün,
neden gözlerini de al git dedin aşka...
Bak, aşk gitti ardına bile bakmadan,
Duymadı onu öpmek istediğini,
Birin, ikinin hatrının , üçün de boynunun bükük kaldığını...

Şimdi düşündüm de Atilla İlhan için ne söylesem az,
Çünkü onun "Ben sana mecburum bilemezsin" dizelerine muhtacım biraz...

Başta da dediğim gibi aşk ,
aşkı şairler öldürdü ..
Sadece seni seviyorum deyip gidecektim şu dünyadan...

Ne kadar sevsem eksik kaldım,
Ne kadar acı çektiysem eksildim,
Ne kadar özlediysem , kesildim kırk yerimden,
Ne kadar öldüysem , o kadar sildim kendimi kendi içimden...

Ve aşk, seni yazmak için başladığım bu şiiri,
"Şairler Mezarlığına" döndürdüm...
Şairler aşkı öldürdü,
Ben şairleri öldürdüm...

Prangalar paslandı,
Yıldızlar söndü,
Giden gözler kapandı,
Tüm mecburiyetler sustu...
Aşkın katili şairler demiştim,
Şimdi bir aşk katili de ben oldum,
Kınadığım yerden sınandım...

Kalemim bir kazma,
kelimelerim kürek,
Sayfalarım ise mezar,
Her mısraya bir mezar kazıp, gömüyorum seni aşk...
Ne kadar öldün desem az,
Bir mezar da kendime kazıp, benim de ölmeye ihtiyacım var biraz...📌