Babama
Bir gün yorulursam, omzunda dinlenirdim,
Bir gün ağlarsam, gözlerine sığınırdım.
Senin sessiz sevginde büyüdüm ben,
Her nefesimde adınla güç buldum yeniden.

Gecenin karanlığında yıldız gibi parlar,
Kalbimdeki boşluğu senin ışığın sarar.
Hayatın en ağır yükünü taşırken bile,
Bana hep “dayan” dedin, gözlerinle gizlice.

Seninle öğrendim sabrı, merhameti,
Seninle buldum hayatın hakikatini.
Babam, en derin duamsın sen benim,
Her zaman kalbimde yaşayan bir selam.

Sen sustuğunda bile söz olur sessizliğin,
Gözlerinde bir dağ gibi duran güvenin.
Yolumu kaybetsem, ışık senin adın,
Kalbimde en derin dua, senin babam,

Ellerinde nasır, yüreğinde merhamet,
Her adımımda seninle kuvvet.
Hayatın yükünü taşırken bile,
Bana hep umut verdin gizlice.

Sensiz geçen her gün bir eksiklik,
Kalbimde yankılanan sessiz bir çığlık.
Gözlerim arar seni her köşe başında,
Adını fısıldar rüzgâr akşamında.

Senin minderin boş soframızda,
Gözlerim seni arar yerinde.
Ne zaman yıldızlara baksam gece,
Senin yüzün düşer hayalime gizlice.

Özlemim büyür, zamanla dinmez,
Kalbimdeki sevgi asla bitmez.
Babam, sen uzak olsan da bana,
Her nefesimde varsın, dua gibi bana.

Sana dertleşmeye geldim ben,
Ben sana anlattım da her şeyi,
Toprağından bir avuç aldım da,
Sen bana bir şey söylemedin babam,

Çok giden oldu ardından,
Evin damın barkın yurdundan,
Ses ver toprağın altından,
Sen bana bir şey söylemedin babam,
Seni çok çok özledim babam,