Vicdan! Sen ki karanlıkta bir fener,
Zulmün kasvetli surlarını delersin.
Hürriyet! Sen ki zincirleri döver,
Gönüllerde açan büyük bir gül gibisin.

Gecenin en kalın perdesi indiğinde,
Bir fısıltı yayılır, tohumu isyanın.
Hani o ezilenler, en derinde, en dinde,
Yüreklerinde volkanlar büyüten, o canın!

Ah, ihtişam! Yıkılışın omuzdaşıdır,
Görkemli saraylar ki, çamurda kök salar.
Her düşen damla yaş, tarihin fısıltısıdır,
Ve celladın eli, bir gün hesap sorar!

Ne aşk böylesine kudretli, ne nefret derin,
İnsanlık denen bu sahnenin dekoru.
Yaşamak: Bir yanardağda açan bir çiçeğin,
Kısa, fakat müthiş ve meşum onuru!

Kalk! Ey ezilen ruh! Kır o demir bağı,
Çünkü yarın denen o büyük, ihtişamlı gün,
Ne kralların tacı, ne de paranın yağı,
Yalnızca halkın haykırışıyla olacak düğün!

.
Mustafa Yaman
12 kasım 2025