Yağmurlar güneşi boğarken her gün
Ve bir kurtuluş için açılırken eller hemen
Kurtulmak istedin hayatın dertlerinden
Ve bir yılan mesali boynuna doladın

Kaybolan çocuklar oldu o gün
Sessiz sedasız çığlıklarla buluşurken
Ağlamaların yerini kahkahalar alamazken
Ve şeytan secde etti yerin dibinden

İşlediğin günahın bedellerini
Sevdiklerinin Karalar içinde beyaz gülleri
Hiç mi aklına gelmedi peki?
Eksikliğinin kalplerdeki kraterleri

Olamıyorum aşık göğün semalarına
Lakin göremiyorum yoksun yanımda
Bulman için gönderdiğim mesajlara
Kalbindeki körlüklerle görmemezlik yapma

Gerçi kalbi kör olan görebilir mi sevgiyi
Eksik hissedilen bir duyguyu ilgiyi
Bulmak içinse seçiyorsun boylu postluyu
Lakin kalp dış kabuktan mı sanarsın

Çocukların körebe oynayışları
Lakin büyüyünce kalbe bağlamaları
Üzdü beni dışlanan sevdaları
Lakin görmek istemeyen toplumun çocukları

Ne vardı ki güneşi boğmasaydın?
Belki doğardı ufuklardan kalbe ışıklarıyla
Ya da ısıtırdı içleri bir delinin sevdasıyla
Ve ya buluşurlardı aşıklar töreler yokmuşcasına

Kalbimde ki tamamlanamayan yara
Sen oluşturmadın onu ama
Senin yılanı boynuna dolamanla
Benim kalbim kırılmadı aslında

Güçsüze güç yüklenir mi?
Kırık bir kalbe sevgi doldurulur mu?
Sağlam bir bardak dudağını kanatır mı?
Bir insandan bardak boşalırcasına
İçinden şarap akar mı?

Gördüm senin soğuk ruhunu
Ürpertiyle dokunamadım korkunu
Lakin bilemedim konuyu
Sahi çok merak mı ettin diğer dünyayı

Senin gülüşünle doğan güneş
Şimdi her yerde bir ateş
Lakin aydınlatmaz göğü
Karanlıklar bastırır yeri ve göğü

Unutmadım seni aslında
Yazmazdım seni ama
Sadece uyuyamadım anlasana
Sen Narcissos misali aklınla
Yaptığın doğru muydu ahmak kafa!

Vicdanımdan dökülen sözcükler
Artık özgürsün tebrikler
Arkamda sen ve yüzümde gülücükler

Alıyorum kalbimi mezarından kazarak
Unutturdum ismini hafızamdan kazıyarak
Elveda bile etmeden terkederek
Bu şiir kalsın senden kalan tek