SEN....
Sen, yakıyorsun yürekleri
Kan ağlatıyorsun kalpleri Gülünün hasretiyle yaşayan Sesini işitip de kavuşamayan Bülbül’ sün. Sen ruhlarda bir sızı Özlerde bir sancı Kalplerde bir hüzün Keklik’ sin. Sen endamı güzel, duruşu güzel Bakışı güzel, gamzesi güzel Dostluğu güzel bir sırdaş Azap ikliminin ateşini söndüren alev Gül’ sün. Sen yapraktaki küçük çiğ tanesi Meltem rüzgârının azizesi Kalplere duyulan ılık meşalesi Bahar sabahının neşesi Gonca’sın. Sen kaynağı gönülden olan sözlerin Gönüllere huzur eleyen dillerin Uzakta unutulan rüyalar Umutla beslenen hülyalar Aşk’sın. Sen, uzaklarda gurbet ellerde Ulaşılamayan bayram sabahı Aynı havayı soluklayan karanfil Gül çehreni cihana yayan mızrak Başak’sın. Sen bir lale yüzlü, Kumral kâkülü güzel Sümbüller içerisinde gül goncası Elaya taş bastıran Kardelen Elmas’sın. Murat AYDIN |
çorak tarlaların beklediği
sen bir güneşsin sımsıcak
ayaz yüreklerin özlediği