ÇOCUKLARIMIZ
(Tekrar)
İstanbul Büyük Türkiye’nin resmi olmayan başkenti bir çocuk sekiz yaşında sabahın sekizinde sırtında adaletsizliğin cehaletin bütün ağırlığıyla kamburunu çıkaran okul çantası gözlerini uvaraktan yaşlarını silerekten okuluna yürüyor anne-baba kavga mı etmiş yoksa dayak mı yemiş kahvaltı edememiş harçlık alamamış mıdır bir başka çocuk aynı ilçede aynı yaşlarda aynı okula lüks bir jeeple geliyor arka koltukta uyuyarak ders başlıyor cin gibi yoksul çocuğu oysa diğerinin umurunda değil öğretmenin anlattığı okuyacağım diyor öğretmen olacağım yoksul yavru Doğu’ya gidip oradaki çocuklara öğretmenlik edeceğim ben Amerika’ya yerleşeceğim orada yaşayacağım Türkiye’de yaşanmaz diyor bu ülkeyi sömüren vergi kaçakçısı vatan haini nankörün çocuğu.... Fikret TEZAL - 29/9/2007 |
Şiirde anlattığım olay da tamamen gözlemlere dayalı bir gerçektir.
İstanbul'da doğup büyüdüğüm halde ben de öğretmen olup Doğu'ya gitmeyi ideal edinenlerden birisiyim.Kısmet olmadı sadece.İlginize ve yorumlarınıza teşekkürler.
Fikret TEZAL tarafından 11/19/2008 7:40:46 PM zamanında düzenlenmiştir.