ÇOCUKLUĞUM...
Bir gün şehrin sokaklarında,
Belki on yıl aradan sonra, Karşıma çıktı çocukluğum... Gülüşü aydan, yüzü ışıktan, Söyleyişi candan çocukluğum... On üçüncü doğum günümde, Bir köşede ağlarken öylece, Dönüp arkama bakmadan hem de bıraktığım çocukluğum... Yüreği sevgiden, ruhu ipekten, Hayali selden çocukluğum... Elinde bir lastik top çoktan patlamış, Üzerinde elbisesi yer yer yırtılmış, Saçındaysa tacı papatyadan örülmüş, O papatyalar ki yıllar önce kurumuş. Tertemiz gözleriyle gözlerime baktı, Masum çocuk gözleri ışıl ışıldı... Yanaklarında kurumuştu artık gözyaşları... Neden gittin demeye cesareti var mıydı? Beklemeden kaçtım ordan Yine terk ettim onu... Yüreğim yitenlere dayanmıyordu... SERAY ANIL, 2008 |
cocuklugumda bunlardan birisi ,kelimeler mukemmel mısralara yerlestirilmesi ise fevkalade..
yuregine emegine saglık,şiir kaleminiz daim olsun o kalem elinizden hic dusmesin....