(EL)VEDA...
Ve tren ayrıldı gardan...
Senden geriye tek kalan... Elimde bir gülle, Dudağımda bir buse. Birkaç acemi söz bir de. Ve hatıralar yürekte... Yalnız bu şehir değildir şimdi arkada kalan... Sislerin ardında mesafelere teslim olan, Yalnız bu şehir değildir... Bu akşam bu trenle birlikte yol alan, Ve karanlığa doğru hızla akan Narin ve çaresiz bedenimdir... Saatler değişir, İstasyonlar değişir, Yolcular değişir, Değişmeyen tek şey Aklımdan geçenlerdir... “Bu veda aslında bir elveda... Bu veda deva mıdır karasevdaya?.. Gözyaşı akar, yürek kanar dururken, Gönül nasıl alışır senin yokluğuna?..” SERAY ANIL, 2008 |
çok doğal,sade ve derin bir anlatım..devamını bekliyoruz..