-YAŞAMAK BU MU
Bir sonbahar...
Aylardan kasım. Kış dayanmış kapıya. Bülbül sesiyle uyanırsın Buğulanmıştır evin camları. Bakarsın...göremezsin alemi. Elinle silersin bir... Görürsün, ya da; gördüğnü sanırsın. Görür güneşi aldanırsın. Oysa; Soğuktur dışarısı. Nağme gibi gelse de bülbülün sesi! Kimbilir...Ne hicranlarını Haykırmaktadır. Sıcacık bir ev ve yatak... Kahvaltın da hazır olacak! Şarkı söylediğini sandığın o bülbül... Belki de saatlerce aç kalacak. Bilmeden, onun her figanını Dinleyeceksin haz alarak. Baktıklarımız mıdır, gördüklerimiz? Gerçekler midir, duyduklarmız? Bakıp da görmemek, Duyup da iştmemek, Yaşadıklarımıza şükretmemek, Sonrasında, İnsanız demek! Bu mudur yaşamak? |