DIŞLADIKLARIMIZ
Köhne bir sandalla açılmışım
Karadeniz’in hırçın dalgalarında, Uçsuz ufuklara. Döküyorum içimi yaradanıma... Ne bir eksik... ne bir fazla. Sonsuz ufuklarda Misafirim oluyor bir martı.. Konuyor sandalıma... Yorgun ve bitap Tıpkı benim gibi. Düşmüş kanatları, kalmamış Gözlerinin feri. Belli ki yuvasından ve eşinden Çok uzaklarda. Uçamıyor bir daha... Dönüşte... Bırakırım kayalıklara. Tıpkı: Sokağa atılan çocuklar, Bakımevlerindeki anne-babalar gibi. İnsan olduğunu unutanlar gibi.... |
Dönüşte... Bırakırım kayalıklara.
Tıpkı:
Sokağa atılan çocuklar,
Bakımevlerindeki anne-babalar gibi.
İnsan olduğunu unutanlar gibi....
****
ÖZDEŞİM HARİKAYDI.
HAKLISINIZ TIPKI MARTI GİBİ İNSANDA YAŞLANINCA ATILIYOR BİR KENARA ..YADA İSTENMEYEN ÇOCUKLAR SOKAĞA..
BEN BU DUYARLI YÜREĞİ ALKIŞLIYORUM
SAYGIMLA..